อยากกลับไปเป็นนักศึกษา ใครๆก็พูดแบบนั้น...
ตั้งแต่จบมา ก็รุสึกได้ว่าคิดถึงแม่ฟ้าหลวงมาก ไม่ได้แวะเวียนกลับไปหาเลย เพราะว่าต้องทำงานแทบทุกวัน เหนื่อย ไม่ค่อยจะได้พักผ่อน แต่แล้ววันที่รุว่าจะต้องไปเชียงใหม่ กลับบ้านเพื่อเตรียมพร้อมไปเชียงราย ก็รุสึกว่าตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ เพราะตระหนักได้ว่า ช่วงนี้แหละ เป็นช่วงสำคัญช่วงหนึ่งของชีวิต ที่จะต้องทำให้ดี ทำให้ได้ และต้องจดจำมันตลอดชีวิตว่าครั้งหนึ่ง เราเคยเป็นนักศึกษาของแม่ฟ้าหลวง
ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาอาจจะพยายามน้อยไป เที่ยวน้อยบ้าง หนักบ้าง เกเรบ่อยๆ โดดเรียนประจำ ไหนจะต้องทนต่อสภาพอากาศที่แสนจะทรมาน หน้าหนาว หนาวจับจิต หน้าร้อน ร้อนตับไหม้ หน้าฝน โคลนเยอะไปมัย? ไหนจะกลุ่มเพื่อนที่พาเราเปลี่ยน ทั้งทางที่ดี และทางที่ไม่ดี ผ่านมาสี่ปี มุมานะจนสำเร็จ ทำสุดความสามารถ (ณ ตอนนั้น) เกรดอาจจะน้อย ไม่สวยหรูเหมือนใครๆ แต่แค่นี้ก็ทำให้พ่อแม่ภูมิใจที่เปง "บัณฑิตแดงทอง"
ที่จิงรูปเยอะมาก มากจนเลือกไม่ไหว ฮ่าๆ ก็เลยเอามาลงแค่บางรูป
วันที่รับปริญญา ก็ถ่ายรูปเล่นไปสะส่วนใหญ่ ถ่ายกะฮิมมี่ พี่รินเป็นตากล้อง เดินตามตลอด ขอบคุณมากคร๊า รู้ว่าเหนื่อย แต่ก็คุ้ม เพราะว่ากินเลี้ยงไปตั้งหลายที่ ฮ่าา าาา ล้อเล่นคุ้มที่ได้รูปสวยๆมาตั้งเยอะ :)
มีคนเรียกร้องให้เอารูปลงเพิ่ม เราเลยเอามาลงตามคำขอ แหะๆ :)
2 ความคิดเห็น:
คำว่าภูมิใจอ่ะ สะกดผิดอ่ะป่าว อิอิ
งานนั้นอ่ะเหนื่อยจริงอะไรจริง แต่ก็สนุกดี ขับรถสถิติใหม่ 5 ชั่วโมง ฮิ้ววววววววววว
(ไม่ค่อยมีรูปฉันเลยอ่ะ TT-TT)
เปงตัวตรวจสอบก่อนเผยแพร่ ห้าาาาา รูปน้อย เพาะว่ามันเยอะจัดจนไม่รุจะลงรูปไรต่างหาก ห้า
แสดงความคิดเห็น